Król Dawid, który pod względem duchowym bardzo wyprzedził swoje czasy, był całkowicie oddany Panu i miał z Nim intymną i intensywną więź. W Piśmie Świętym Dawid jest opisany jako „człowiek według Bożego serca” i widzimy, jak on powiększał/wywyższał Pana. Jest to cecha, którą musimy naśladować jeśli chcemy realizować powołanie Boże w naszym życiu.
Psalm 34:4 powiada: “Głoście wraz ze mną wielkość Pana! Wysławiajmy razem Jego imię!”
[wersja angielska dosłownie: Och, powiększaj Pana razem ze mną i razem wywyższajmy Jego imię]
Powiększać znaczy „czynić większym”. Szkło powiększające sprawia, że wszystko wygląda na większe. Niektórzy myślą, że zastosowanie tej koncepcji do Boga lub do ludzi brzmi prawie jak przesada: nie jest nią. Kiedy przesadzamy, mijamy się z prawdą i dodajemy rzeczy, których nie ma. Przesada jest formą kłamstwa. W przeciwieństwie do tego powiększenie jedynie powiększa to, co naprawdę istnieje, dzięki czemu można to lepiej zobaczyć. Nie ma kłamstwa w powiększaniu.
Na przykład, kiedy naukowcy powiększają komórkę pod mikroskopem, nie dodają niczego do niej. Jądro, błona, chromosomy i wszystkie inne składniki naprawdę tam są. Aby zobaczyć je lepiej i móc dokładnie opisać to, co tam jest, posługują się szkłem powiększającym.
Chwała Dawida była jak szkło powiększające i pomagała mu lepiej widzieć i rozumieć Boga. Kiedy wznosił głos i wielokrotnie ogłaszał: „Chwalcie Pana, bo Jego miłosierdzie trwa na wieki”, podkreślał prawdziwy aspekt charakteru Boga.
David nie ogłasza tego, aby stało się to rzeczywistością, ogłasza, ponieważ jest to rzeczywistość: Boże miłosierdzie naprawdę trwa na wieki. David nie przesadza, powiększa.
Powiększanie/Wywyższanie Boga nie tylko pomaga nam Go lepiej zrozumieć, ale ma tę zaletę, że wszystko inne staje się mniejsze. W naszym tekście, gdy Dawid powiększał/wywyższał Boga i czynił Go coraz większym, jego problemy stawały się o wiele mniejsze.
W związku z tym w komentarzu biblijnym Expositora (Expositor's Bible Commentary) wyjaśniono, że „niezależnie od tego, jak wielkie są przeciwności, psalmista patrzy na wielkość Pana w połączeniu z małą wagą jego własnych problemów”.
Oznacza to, że wszystkie obawy Dawida, wszyscy ludzie, którzy byli mu przeciwni i wszystkie otaczające go armie, stawały się małe i nieistotne w porównaniu z tym, jak wielki i potężny jest Bóg. W sercu Dawida nawet olbrzymi Goliat stał się mały w porównaniu z Panem Zastępów, Wodzem Wojsk Niebieskich!
Spójrzmy na to, co napisał prorok Izajasz:
Izajasza 40:4. “Doliny niech będą podniesione, góry i pagórki obniżone, to, co strome - wyprostowane, a co wyboiste - wyrównane!”
Góry i wzgórza zostaną obniżone. Wiemy, że ostateczne wypełnienie tego wersetu nastąpi w Dniu Pańskim. Kiedy jednak wielbimy i wywyższamy Boga, możemy mieć przedsmak kurczących się gór i wzgórz. Kiedy pokładamy zaufanie w Bogu, góry stają się kretowiskami.
Chwalcie Boga, wywyższajcie Go, czyńcie Go wielkim, a wy również zobaczycie, jak małe i nieistotne są problemy, przed którymi stajecie, w porównaniu do wszechmogącego, wszechobecnego, wszechwiedzącego i wszechmocnego Boga, któremu służycie.
Zastosujmy to, o czym właśnie rozmawialiśmy w kontekście Psalmu Dawida: 27:1;
“Pan moim światłem i moim zbawieniem — Kogo mam się bać? Pan zabezpieczeniem mojego życia. Więc przed kim mam drżeć?”
Pan jest naszym zabezpieczeniem/fortecą. Dawid używa mocnych obrazów nie tylko do opisania tego, jak potężny jest Pan, ale także do wyrażenia niezachwianej ufności w swojego Boga.
Hebrajskie słowo przetłumaczone jako „forteca/zabezpieczenie” to 'maoz'; dosłownie oznacza „warownię, ufortyfikowane miejsce”. Innymi słowy, jak ujął to teologiczny słownik Lexham [Lexham Theological Wordbook], nasz Bóg jest niezawodnym źródłem bezpieczeństwa i ochrony.
Twierdza zapewnia schronienie i ochronę. Twierdza to nie tylko zamek: to warownia, zwykle położona na wysokim miejscu.
W swoim komentarzu John Walton wyjaśnia, że w czasach starożytnych niektóre fortece miały silną obronę i wystarczające zapasy żywności i wody do przetrwania długiego oblężenia. Niektóre twierdze były tak dobrze zaopatrzone, że były w stanie wytrzymać atak nieskończenie długo.
Jeśli chodzisz z Bogiem przez jakiś czas, przeżyłeś chwile, w których myślałeś, że nie uda ci się, ale Pan był twoją fortecą: schroniłeś się w Nim, osłonił cię podczas oblężenia i dostarczył wystarczającą ilość zasobów, abyś zwyciężył.
Właśnie w to wierzył i to głosił apostoł Paweł:
Filipian 4:19, “A mój Bóg w pełni zaspokoi każdą waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.”
Bóg zaspokoi wszystkie nasze potrzeby. Zdanie to nie zostało wymyślone przez współczesnego, pozytywnie myślącego kaznodzieję motywacyjnego, ale apostoł Paweł napisał je pod natchnieniem Ducha Świętego.
Wynika z tego, że nie jest to ekstremalna, kultowa doktryna; wręcz przeciwnie: jest to ortodoksyjne chrześcijaństwo Nowego Testamentu. Fakt, że Bóg błogosławi swojemu ludowi i zaspokaja ich potrzeby, jest dobrze ugruntowaną prawdą biblijną, którą znajdujemy zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie.
Tłumaczenie Nowego Przymierza śmiało ogłasza:
Filipian 4:19, “A mój Bóg w pełni (całkowicie) zaspokoi każdą waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.” (NP)
Gdy chwalimy i wywyższamy naszego Boga - On staje się naszą silną warownią; nasi wrogowie uciekają, a Bóg obficie zaspokaja i zabezpiecza każdą naszą potrzebę! Bóg obiecał nam to w Swoim Słowie.
Nie musimy się bać - radujmy się i wywyższajmy Jego wielkość, a ujrzymy Jego zbawienie w każdej dziedzinie naszego życia.