W Starym Testamencie inną nazwą „Świątyni Bożej” był „Dom Boży”. Dzisiaj, dzięki Jezusowi Chrystusowi i temu, że zdecydowaliśmy się Go przyjąć i podążać za Nim, MY jesteśmy „domem”, który Bóg wybrał aby w nim zamieszkać.
1 Piotra 2:5 mówi, że jesteście „budowani jako dom duchowy”. A w Liście do Hebrajczyków 3:6 jest napisane, że „Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego domem my jesteśmy, jeżeli tylko tę pewną ufność i tę chwałę nadziei aż do końca stateczną zachowamy.” (Biblia Gdańska)
Co więcej, Paweł objawia w 1 Liście do Koryntian 3:16 i 6:19, że nasze ciała są teraz świątynią Boga i że Duch mieszka w nas. Jesteśmy „domem Bożym”, „świątynią Boga”. Może to mieć charakter zbiorowy, ponieważ wszyscy jesteśmy „w Chrystusie” – i razem jesteśmy „Ciałem Chrystusa”, ale jest to również prawdą dla każdego indywidualnie. Duch mieszka teraz w każdym z nas.
Znajdujemy ważne podobieństwa między oryginalnym Przybytkiem (Mojżesza), Świątynią (którą zbudował Salomon) a nami jako dzisiejszą Świątynią Boga. Zarówno Przybytek, jak i Świątynia składały się z trzech głównych części: Zewnętrzne Dziedzińce, Miejsce Święte i Miejsce Najświętsze.
Nasze ciało można porównać do Zewnętrznego Dziedzińca.
Naszą duszę (umysł, wolę i emocje) można porównać do Miejsca Świętego — i przynajmniej powinno być utrzymywane w świętości.
Wtedy nasze serce/duch można porównać do Najświętszego Miejsca, w którym przebywała Boża Obecność.
Bóg dał jasno do zrozumienia Mojżeszowi i Salomonowi, że mają budować dokładnie tak, jak Bóg im pokaże. Dlaczego? Ponieważ sama struktura byłaby proroczym przykładem tego, co Bóg chciał zbudować w tobie i we mnie.
Bóg nie chciał być ograniczony do tego Najświętszego Miejsca. Chciał wyjść i płynąć we wszystkich kierunkach. Widzimy ten obraz w proroczej wizji Ezechiela, gdzie woda wypływa ze Świątyni we wszystkich kierunkach, przynosząc życie i uzdrowienie; „każda dusza żyjąca... gdziekolwiek przyjdą potoki, żyć będzie” (Ezechiela 47:9, Biblia Gdańska). Dlaczego? Ponieważ Bóg kocha WSZYSTKICH ludzi WSZĘDZIE.
Zobacz siebie jako nosiciela tej rzeki. Gdziekolwiek się pojawi (i gdziekolwiek Ty pójdziesz), rzeka niesie uzdrowienie i życie. Cóż to za fantastyczna rzeczywistość dla nas dzisiaj!
Możesz więc zrozumieć, dlaczego Pan powiedział przez proroka Aggeusza, że wszystkie narody „przyjdą na życzenie wszystkich narodów i napełnię tę świątynię chwałą… Chwała tej ostatniej świątyni będzie większa niż poprzednia… I w tym miejscu dam pokój” (Aggeusza 2:7 i 9).
Jezus ogłosił w Ewangelii Jana 7:38, że „kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, z jego serca popłyną rzeki wody żywej”. Tak więc, ponieważ wierzymy w Niego, z wnętrza ciebie, z wnętrza mnie, płyną RZEKI żywej wody.
Tak więc, jako Jego Świątynia, wypełniona Jego Duchem, zacznijmy postrzegać siebie, jak niesiemy te potężne rzeki życia i uzdrawiania wszędzie, dokąd idziemy i do każdego, kogo spotykamy. Mówimy słowa życia. Kładziemy ręce na chorych, a oni zostają uzdrowieni. Cóż za przywilej i zaszczyt być nosicielami tego wspaniałego życia! Niech więc płyną RZEKI!
Comentarios