Kiedy obserwujemy w Biblii różne powołania Pana, widzimy nasze powołanie jako świętych, nasze powołanie do bycia świętymi, nasze powołanie z ciemności do światła i ogólne wezwanie do modlitwy.
Oprócz tego istnieje powołanie do służenia Panu i konkretne powołania do służenia w określony sposób. Możemy to zobaczyć w życiu i służbie Pawła.
W swoich listach Paweł często potwierdzał swoje szczególne powołanie. Na przykład w 1 Koryntian 1:1, przedstawił się słowami: „Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa…”.
Paweł miał szczególne powołanie, by służyć jako apostoł Pana Jezusa, ale służył przez wiele lat, zanim otrzymał to apostolskie powołanie. Konkretne powołania nie zawsze przychodzą, kiedy po raz pierwszy przyjmujemy Jezusa.
Wiele komentarzy mówi, że Paweł służył czternaście lat, zanim został specjalnie powołany z Barnabą. Na początku Dziejów Apostolskich 13 Barnaba i Paweł są wymienieni w grupie proroków i nauczycieli w kościele w Antiochii. „Kiedy czcili Pana i pościli, Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi Barnabę i Saula [Pawła] do dzieła, do którego ich powołałem” (Dz 13:2). Właśnie wtedy wyruszyli w podróż, którą nazywamy pierwszą podróżą misyjną Pawła.
Co Paweł robił, zanim nastąpiło to zadanie Ducha Świętego? Robił różne rzeczy, które w rzeczywistości wyglądały podobnie do tego, do czego został ostatecznie powołany do dokonania. Możemy się z tego wiele nauczyć. Po prostu przyłóżmyy rękę do pługa, bądźmy gotowi zrobić wszystko, a Pan nas odnajdzie, jeśli ma konkretne powołanie do naszego życia. Cierpliwość jest cenna, ponieważ bez niej wielu zbyt wcześnie zrezygnowało.
Trzymajmy więc ręce przy pługu, nie przejmując się tytułami czy stanowiskami, ale skupmy się na służbie Panu, domownikom wiary i pozyskiwaniu zgubionych.
Comments